September 2022
Mijn eerste schooldag in groep 4 bij de Odyssee. Nadat ik heb aangegeven hoe oud ik ben, wat mijn lievelingskleur en eten is, ben ik goedgekeurd. Dat denk ik in ieder geval, want ik mag gelijk aan de slag met het openen van moeilijk open te krijgen broodtrommels, bekers en vragen van de rekenles. Wat heerlijk om te zien hoe snel jonge kinderen schakelen! Een mooie start van mijn tijd als onderwijsambassadeurschap dit schooljaar.
Het gehele schooljaar ondersteunde ik de leerkracht bij het beantwoorden van vragen van kinderen, het nakijken en het meedenken over de groepsdynamiek en de aanpak van het gedrag van enkele individuele kinderen. Ik leerde de kinderen kennen en genoot enorm van de diversiteit van de groep zowel in karakter als in leerniveau. Al gauw mocht ik, onder supervisie, ook zelf enkele lessen geven, zodat de leerkracht in die tijd individueel kinderen kon helpen of voorbereidend werk kon doen. Ik vond het lesgeven heel erg leuk om te doen en kreeg de ruimte om te vallen en weer op te staan en ook te lachen om wat er gebeurt in de klas. Een voorbeeld: Ik leg een opdracht uit: alle dierennamen die je hier ziet staan die met de B beginnen moet je opschrijven. Ik beantwoord nog wat vragen (“nee , de Kip is niet met de b dus die schrijven we niet op”). De onrust neemt toe en ik vraag of er iemand is die nog niet aan het werk kan of nog een belangrijke vraag heeft. Titia steekt haar vinger op. “Is het écht belangrijk om nu aan het werk te gaan?” vraag ik. “Ja echt juf”, zegt ze. “Vooruit dan maar”, zeg ik. “Juf wat is jouw lievelingsdier?”. Ik moet lachen om de vraag en zeg “euhm de tijger”. Vervolgens barst de klas los. “Juf, ik heb een tijger op mijn shirt, ik heb een tijger in het echt gezien, juf, juf juf!”. Totale chaos en de opdracht alweer vergeten.
Het onderwijsambassadeurschap heeft mij veel gebracht. Het werken in de klas geeft mij enorm veel energie. Het is prachtig om zo dicht op het resultaat van je werk te zitten. Ik vond het mooi om te zien dat de kinderen een band met mij aangingen, ieder op hun eigen manier. Daarnaast heb ik ook ervaren wat er bij komt kijken om een klas les te geven. Hoeveel taken je gelijk uit moet voeren en hoe je je geregeld tekort voelt schieten om aan elk individueel kind voldoende toe te komen. Ook heb ik ervaren dat het soms een zoektocht is om de leerstof van het schooljaar er doorheen te krijgen in combinatie met de vertraging (of versnelling) waar individuele kinderen om vragen. Bovenal heb ik enorm genoten van het contact met deze kinderen en hun ontwikkeling dit schooljaar. Ik ga hen enorm missen!
De ervaringen uit dit schooljaar als onderwijsambassadeur neem ik mee in mijn werk bij het swv. Het helpt mij om de klassensituatie zelf voor ogen te hebben bij vragen van consulenten of scholen. Daarnaast helpt het ook bij het inzetten en prioriteren van acties vanuit onze overstijgende thema’s. De praktijk was hierin altijd al van groot belang, maar deze ervaring heeft dat nog meer tastbaar gemaakt.
Cécile Chênevert
